Narsist kişiler, kendilerini aşırı derecede beğenen, herkesten farklı ve üstün gören, sürekli olarak onay ve ilgi bekleyen, karşılanmadığında karamsar ruh haline bürünen kişilerdir. Bu kişiler benlik saygılarını tamamen dışarıdan gelen övgü ve eleştiriler ile şekillendirirler. Aynı zamanda eleştiriye son derece kapalılardır ve bu onları depresif ruh haline sokabilir. Sadece ve sadece övülmek isterler. Narsistik kişilik bozukluğu olan bireyler kendilerini her ne kadar kusursuz ve mükemmel gibi göstermeye çalışsalar da içten içe kendilerini yetersiz hissedebilirler ve öz güvenleri oldukça düşüktür.
Narsistik kişilik bozukluğunun nedenleri tam olarak bilinmemekle birlikte, çocuklukta çok fazla poh pohlanmak nedenlerinden biri olarak gösterilebilir. Elbette ki her anne-baba çocuğunu dünyanın en güzel varlığı gibi görebilir ancak bunu abartarak gerçeklikten uzak bir şekilde çocuğa aktarırsa, çocukta “hani ben en güzeldim, en başarılıydım, şimdi neden böyle oluyor” düşüncesi oluşabiliyor. Çocuklarımızın başarılarını takdir edelim, ama takdir etmemek kadar zarar veren bir başka maddenin de abartmak olduğunu unutmayalım. Narsistik kişilik bozukluğunun bazı belirtileri:
Gerçekçi olmayan üstünlük duygusu
Herkesten farklı ve özel olduğuna inanmak
Sınırsız başarı-güzellik vs beklentileri
Herkesin kendine hayranlık duymasını istemek
Başkalarını kıskanmak ve herkesin kendisini kıskandığını düşünmek
Bu kişilerin, ilk etapta öz güvenlerini yeniden kazanmaları ve beklentilerini daha gerçekçi bir şekilde oluşturmaları gerekir. Empatiye biraz daha yaklaşarak dünyada sadece kendilerinin olmadığını kabul ederek aynı zamanda benlik saygılarını sağlamlaştırmaları da yine yapılabilecekler aradındadır.