Psikolog Merve SAYAR
Yeryüzündeki her sistem her durum her olay her nesne ve her ‘özne’ kendisinin zıttıyla var olmuştur.İki farklı veya zıt durumun yeni bir durumu var etmesi kaçınılmazdır.
Peki bu olay psikolojide nasıl tezahür eder?
Duygularımızın dili bu tezahür ile mi anlatım buluyor? Öncelikle insan her an her saniye arzulayan ve arzu nesnesinin peşinden giderken bu süreçte yine arzulayan bir varlıktır. Arzu yoksa tıkanma vardır, yani kaygı vardır. İnsan tüm hayatı boyunca enerjisini bu yollara harcayan gerek eğitim gerek iş, aşk, aile vb. alanlarda kendini var etmeye çalışan bir varlıktır. Bu alanlardan birine biraz fazla duygu yatırımı yaptığı zaman merkezi konum orasıdır onun için. Bizler anne rahminden ayrıldığımız andan itibaren bütünlük duygusunu kaybettik ve simdi eksiğiz, eksik olanın peşindeyiz, yani bize hayal gelen, çok istediğimiz, ulaşılması zor olan (çünkü olmayan) , bizim için çok değerli olanın peşindeyiz. Bu yukarıdaki alanlardan birinde olabilir. Peki varlık, arzulayan varlık, arzulaması mümkün kılınan varlık bu yüzden arzuluyorsa bu duygu seli nereden gelmektedir?
Hegel’in diyalektik sistemini hatırlamakta yarar görüyorum. İki zıt durum bir durumu mümkün kılar. Bunu basite indirgeyerek anlatmak istiyorum; akıllı telefonları ve tabletleri düşünün bunların birleşiminden okulda kullanılan akıllı tahtalar üretildi.Bu çok mekanik bir örnek. Biz ise işin melankolisiyle ilgileniyoruz. Bir özne bir şeyi çok fazla istiyorsa o kadar da bilinçdışı düzeyinde onu istemiyordur. Arzuladığı şeyin ulaşması yolunda bir tıkanma bir engel varsa kaygı ortaya çıkar. Aslında özne her zaman kendini var etme çabasındaydı. Eğer özne tam olsa mutlak olsa , arzulamayacak çünkü tam mutlak olacak. Peki arzulanan şey deneyimlerimizden bağımsız mı olacak ? Hayır. Bu kimi zaman ahlak öncesi dönemle deneyimlenir, tabi bu durum değişebilir. Mutluluk kavuşmak mı sadece? Mutluluk sürecin kendisi , o yol, ona giden yolda yaşananlar...
Varlık sadece var, var-oluş’ anlamı gereği bir süreç gerektirir.’Varlığın’(öznenin) var-olması için ise ‘yokluğun’ olması gerekir.